з 1864 года завод Кузняцовых пачынае выпускаць ў вялікай колькасці маслёнкі, а адбылося гэта таму, што з'яўляюцца танныя замежныя вырабы, пры афармленні якіх сталі ўжывацца машынныя спосабы роспісу. Неабходна было спяшацца наладжваць новую вытворчасць. Кузняцоў за кароткі тэрмін ўкараняе друк, дэколь, трафарэт. З увядзеннем механізаванага роспісу значна павялічылася колькасць гатовых вырабаў, знізіўся іх сабекошт, што дазволіла пашырыць асартымент. Завод у вялікай колькасці стаў выпускаць сталовыя, чайныя і кававыя сервізы, келіхі, кубкі са сподкамі, масленкі, цукарніцы, вазы для садавіны. Без усялякіх ваганняў увёў Кузняцоў “машынны роспіс” у афармленне вырабаў, але ў той жа час трымаў сваіх стыпендыятаў у Строганаўскім вучылішчы і школе Таварыства заахвочвання мастакоў. Такім чынам, на заводзе адначасова існавалі два “стылі” роспісу фарфору — пераняты заходнееўрапейскі “машынны” ўзор і традыцыйны ручны Дулеўскі роспіс (вясёлыя, якія радуюць вока, фарбы, яркая пазалота) . Калі браць пад увагу густы масавага спажыўца, а таксама рост зацікаўленасці калекцыянераў розных краін да традыцыйнага народнага посуду, мастакі, якія працавалі на Дулеўскім заводзе, працягвалі аздабляць посуд па-старому, уручную, і тым самым былі запатрабаванымі стваральнікамі ўнікальных твораў мастацтва.
Available on exposure |
так |
Collection |
Гасцёўня |