Mickiewicz Adam. Poezje. Tom ІІ. Wydanie A. Jełowieckiego i Spółki. Przejrzane i poprawione przez autora. – Paryż: W Księgarni i Drukarni polskiej, 1838. –207, [1] с. (Міцкевіч Адам. Паэзія. Том ІІ. Выданне А. Ялавецкага і Кампаніі. Перагледжана і папраўлена аўтарам. – Парыж: У польскай кнігарні і друкарні, 1838.) Прыжыццёвае выданне А. Міцкевіча. Кніга ў цёмна-сіняй вокладцы з карычневым карашком. Тэкст упрыгожаны гравіраванымі застаўкамі і канцоўкамі. У другі том вершаванага зборніка Адама Міцкевіча “Паэзія” ўвайшлі паэмы “Гражына” і “Конрад Валенрод.” У 1923 г. у Вільні А. Міцкевіч стварыў славутую паэму “Гражына”, у якой ажывае старажытная гісторыя Вялікага Княства Літоўскага. У аснову сюжэта пакладзены адзін з эпізодаў барацьбы літоўскага народа з крыжакамі. У цэнтры паэмы – вобраз Гражыны, адважнай навагрудскай княгіні, якая, ператварыўшыся ў воіна, не ведае літасці, калі яе зямлі пагражае небяспека. Усімі ўчынкамі Гражыны кіруе яе каханне да радзімы; доўг перад айчынай яна ставіць вышэй за сваё асабістае шчасце.

Прататыпам галоўнага героя паэмы “Конрад Валенрод” з’яўляецца рэальная гістарычная асоба. Гэта Конрад фон Валенрод, вялікі магістр Тэўтонскага ордэна. Па паданню ён быў ліцвінам, які ўступіў быццам бы ў Ордэн з адзінай мэтай — адпомсціць за спусташэнне сваёй Радзімы. Такім яго і прадставіў у сваёй паэме Адам Міцкевіч. На аснове гэтай паэмы былі напісаны дзве оперы: “Ліцвіны” Амількарэ Панк’елі і “Конрад Валенрод” Уладзіслава Жаленскага (1885). Пад уражаннем ад паэмы Міцкевіча Фрыдэрык Шапэн натхніўся на напісанне сваёй “Балады № 1 соль мінор”.

Available on exposure	не
Collection	Фондасховішча Новага Замка